Czytam obecnie książkę ,,Pan Światła”, gdzie opisano automaty modlitewne. Modlitwy wysyłał do bóstw automat po wrzuceniu monety. Już w materii naszej ziemskiej do tego celu stosowane są niekiedy młynki modlitewne, i świece jakie palone są w konkretnej intencji w świątyniach. Współcześnie też promuje się kontakt z bóstwami i bogami za pomocą świeczkomatów, do których wrzucenie 5 zł wzbudza światło elektrycznych świeczek modlitewnych, jarzących się za tę cenę ku uciesze wiernych przez minutę.
Zastanawia mnie kwestia obciążenia i intencji dot. wzywania bóstwa na rozmaite inne sposoby.
2000 lat temu Boże Narodzenie datowane na dzień 25 grudnia dla min żołnierzy w państwie Rzymskim, na Bliskim Wschodzie, w Indiach poświęcone było hinduskiemu Mitrze. Po kilkuset latach, bogiem został w części owego świata Jezus.
Świętując 25 grudnia Boże Narodzenie, a wcześniej jedząc karpia, ustal sobie dokładanie jakiego boga czcisz, jakiego boga/Boga wzywasz.
Wzywając kogoś, ściągamy do siebie nawet tego nie widząc czyjąś Duszę, niezależnie od cech, przymiotów przypisanych danej postaci, duszy, osobie.
Możemy pracując z intencjami oddać Stwórcy nasze wyobrażenia, intencje dotyczące danej postaci, naszych oczekiwań wobec niej, przyjmowania kogoś jako wzór, utożsamiania się z kimś. Abyśmy nie przez np. dogmaty, proroków, przez rodziców i kogokolwiek rozumieli z czym mamy do czynienia, ale by ta wiedza przyszła do nas prosto od Stwórcy.
Ciekawe jest, że inwokacje innych do cudzych bogów, zwykle widzimy jako śmieszne i cudaczne, ba często bałwochwalcze, a tylko nasze wzywanie bóstw, bogów wydaje się właściwe i jedynie słuszne. Każdą znaną i używaną powszechnie i przez siebie inwokację do rozmaitych bóstw, bogów, osób świętych oddajmy w pokłonie Stwórcy do oceny, czy my na pewno czynimy właściwie. Zacznijmy od naszych, znanych nam dobrze powiedzonek, inwokacji.
Panie Jezu
O Jezu!
O Jezusie!
Jezus- Maria !
Baranku Boży.
Ty który gładzisz grzechy świata
Rany Chrystusa !
Matko boska (np. Miłosierna,Siewna, Dziewico itp.) !
Matko przenajświętsza !
Boska Matko!
Królowo Pszczół!
Królowo Polski, Królowo Obu Ameryk i nie tylko
Z Azjatyckich kultur można by popracować w pokłonie np. nad mantrami, używanymi jak nie dziś to kiedyś np:
Hare Kriszna
Hare Rama (brat Kriszny o imieniu Rama)
Na Jowisza !
Na Zeusa !
Pre-buddyjskie ,,Namo Lokeshwaraye” -inwokacja do Lokesia tego od ślubowań Amitaby
Om Mani Padme Hum- wynalazek pewnego Karmapy.
Om Namah Śiwaja (dewanagari ॐ नमः शिवाय, transliteracja Aum Namah Śivāya) – hinduistyczna mantra, ku czci Boga Śiwy. Jej nazwa to pańćakszaramantra [1]. Oznacza ona dosłownie Pokłon Tobie Śiwo.
Jeśli ktoś czcił żyjącą i znaną sobie osobę, to warto by również dodać do listy jego Imię.
Zadajmy sobie samym pytanie kogo czcimy w Chrześcijaństwie:
Osobę Jezusa, jaki umarł czy jaki żyje?
Duszę Jezusa, jaki umarł czy jaki żyje?
Baranku Boży. Ty który gładzisz grzechy świata
Pasterzu dusz
Pismo zaś, które dał Duch Święty, nie przeminie”. O „pociskach nakłaniacza nieprawości posłanych przodem
Mitra a chrześcijaństwo
Dzień narodzin Mitry, czyli 25 grudnia, został w IV wieku przyjęty jako dzień Narodzin Jezusa Chrystusa – obecnie pokrywa się z chrześcijańskim świętem Bożego Narodzenia. Warto nadmienić, iż w tradycji chrześcijańskiej pierwszym, który pisał o narodzinach Jezusa 25 grudnia, był już w II wieku Hipolit Rzymski, natomiast święto narodzin Mitry nie było świętem państwowym. Kult Mitry był bardzo popularny w Rzymie oraz na Bliskim Wschodzie. Gdy chrześcijaństwo stało się religią państwową, chrześcijanie, aby osłabić kult Mitry, przyjęli, że 25 grudnia, do tej pory obchodzony jako dzień urodzin Mitry, będzie dniem narodzin Jezusa.
Opublikowano: 25/01/2015
Autor: s_majda
Komentarze